تخصیص دارایی به کمک تکنیک یکپارچه‌ای از روش‌های اقتصادسنجی (ARMA و GARCH) و فرایند تحلیل شبکه‌ای (ANP)

تخصیص دارایی فرایند توزیع سرمایه در میان گونه‌های مختلفی از دارایی‌ها مانند نقد، اوراق قرضه، سهام، کالاها و ... است که به منظور بهینه نمودن موازنه‌ی ریسک-بازده بر اساس موقعیت و اهداف مشخص سرمایه‌گذار نهادی/فردی صورت می‌گیرد. تخصیص دارایی نخستین گام در تشکیل سبد سرمایه‌گذاری و یک مفهوم کلیدی در مدیریت پول و برنامه¬ریزی مالی است. با نگاهی به ادبیات این موضوع، با پژوهش‌هایی روبرو می‌شویم که اکثر آنها با نگاهی کمّی، تمرکز خود را به دو معیار اصلی سرمایه‌گذاری یعنی بازده و ریسک معطوف نموده¬اند. بنابراین می¬توان انتظار داشت با در نظر گرفتن یکپارچه¬ی معیارهای کمّی و کیفی موثر بر تخصیص دارایی، نتایج بهتری را در این زمینه ایجاد نمود. در این پژوهش با استفاده از یک مدل تصمیم¬گیری چندمعیاره (ANP) در کنار روش¬های اقتصادسنجی و سری¬های زمانی، معیارهای کمّی و کیفی موثر بر مسئله تخصیص دارایی را به صورت یکپارچه مورد بررسی قرار می¬دهیم. ابتدا به کمک مدل¬های ARMA و GARCH، بازده و ریسک دارایی¬ها را پیش¬بینی نموده، سپس وزن¬های بهینه¬ی هر یک از گروه¬های دارایی را با در نظر گرفتن معیارهای کمّی و کیفی گوناگونی که بر مسئله‌ی تخصیص دارایی اثرگذارند و روابط موجود بین آنها، به کمک فرایند تحلیل شبکه¬ای تعیین¬ می¬نماییم. با مقایسه¬ی زوجی معیار شارپِ سرمایه¬گذاری بر اساس وزن¬های فرایند تحلیل شبکه¬ای و مدل مارکویتز، برتری رویکرد یکپارچه¬ی مسئله¬ی تخصیص دارایی که در این مقاله ارائه شده است، نسبت به مدل مارکویتز تایید می¬شود.